Bomba termojądrowa jest podtypem bomby atomowej, inaczej nazywana jest też bomba wodorową (ang. H – bomb). Głównym źródłem energii w jej wybuchu jest reakcja termojądrowa. Bomba wodorowa jest największą z bomb znanych ludzkości. Najpotężniejsze typy bomb wodorowych produkowanych w latkach 60 w USA i Związku Radzieckim osiągały siłę 20 megatoną czyli równa eksplozji 20 milionów ton trotylu. Taka bomba mogłaby zniszczyć terytorium równe powierzchni na przykład Austrii.
Historia bomby termojądrowej sięga początku lat 50 gdy rząd USA zdał sobie sprawę że stracił swoja przewagę nuklearna nad ZSRR. Rozpoczęto wtedy parce nad bronią jeszcze potężniejszą od bomb z rdzeniem plutonowym.
Pierwsza udana eksplozja bomby
wodorowej miała miejsce na amerykańskim poligonie morskim na atolu Eniwetok 1 listpada 1952 roku. Bomba ta nazwana przez jej konstruktora Edwarda Tellera „Mike” miała moc 10,4 megaton czyli 700 razy więcej niż moc bomby zrzuconej na Hioroszime.
Stany Zjednoczone nie długo cieszyły się supremacja termojądrową. Już 20 sierpnia 1953 roku próbnej eksplozji bomby wodorowej dokonał Związek Radziecki, przywracając tym samym nuklearna równowagę mocarstw.
Obecnie bomby tego rodzaju posiada tylko
USA, Rosja, Wielka Brytania oraz Francja. Prace nad skonstruowanieniem bomby termojądrowej trwają prawdopodobnie w Chinach, Indiach, Pakistanie oraz Iranie.
